کارت امتیازی متوازن چیست؟ چارچوبی برای موفقیت سازمانی

کارت امتیازی متوازن یک چارچوب برنامه ریزی استراتژیک و مدیریت عملکرد است که اقدامات مالی و غیر مالی را برای تعیین اثربخشی سازمان و زمانی که

کارت امتیازی متوازن چیست؟

مدل کارت امتیازی متوازن یک چارچوب برنامه ریزی استراتژیک و مدیریت عملکرد است که توسط کسب و کار، دولت و سازمان های غیرانتفاعی برای همسویی فعالیت های روزانه با چشم انداز، ماموریت و ارزش های سازمانی استفاده می شود. کارت امتیازی متوازن، اقدامات مالی و غیرمالی را دنبال می‌کند تا میزان عملکرد شرکت را به صورت دلخواه و زمانی که اقدام اصلاحی لازم است، تعیین کند.

کارت امتیازی متوازن یک ابزار مدیریتی پرکاربرد است، به ویژه در ایالات متحده، بریتانیا، اروپای شمالی و ژاپن. شرکت هایی که با سخت گیری های مورد نیاز راحت هستند، مزایای قابل توجهی از آن به دست می آورند. با این حال، کارت امتیازی متوازن نیاز به تلاش زیادی برای اجرا و استفاده مؤثر دارد. شرکت ها باید منابع و نظم لازم را برای موفقیت در کارت امتیازی متوازن داشته باشند.

دیدگاه های کارت امتیازی متوازن

کارت امتیازی متوازن بر چهار دیدگاه برای نظارت بر سلامت شرکت تکیه دارد. به طور مشخص:

مالی:

 سلامت مالی هر شرکت برای بقای بلندمدت حیاتی است. معیارهای معمولی که توسط شرکت های انتفاعی استفاده می شود شامل رشد درآمد، درآمد عملیاتی، بازده حقوق صاحبان سهام و سایر معیارهای مورد علاقه مالکان است.

مشتری:

 دیدگاه مشتری خدمات شرکت را با خدمات رقابتی مقایسه می کند. معیارهای خاص بسته به صنعت متفاوت است، اما بیشتر آنها بر زمان، کیفیت و سطوح خدمات تمرکز دارند. معیارهای رایج در بیشتر صنایع شامل رضایت مشتری و پاسخگویی سازمانی است. سایر معیارها بیشتر مربوط به صنعت هستند. شرکت های تلفن همراه رشد و ریزش مشتریان را دنبال می کنند. شرکت‌های تولیدی تحویل به‌موقع و درصد سفارش‌هایی که طبق سفارش (یعنی بدون سفارش برگشتی یا تعویض) تحویل می‌شوند را پیگیری می‌کنند. شرکت های محصولات مصرفی درصد مشتریان تکراری و درصد فروش محصولات معرفی شده در پنج سال گذشته را نظارت می کنند.

فرآیند داخلی:

این دیدگاه به سازمان کمک می کند تا کارایی و اثربخشی فرآیندهای کسب و کار داخلی و فناوری های پشتیبانی را درک کند. بسیاری از شرکت‌ها بر زمان دریافت سفارش، استخدام جدید یا تکمیل سایر فرآیندهای داخلی تمرکز می‌کنند. شرکت‌های تولیدی اغلب زمان راه‌اندازی، زمان چرخه، بازده پاس اول و زمان معرفی محصول جدید را دنبال می‌کنند. شرکت‌هایی که سعی در ساده‌سازی فرآیندهای داخلی دارند، درصد فرآیندهای بدون کاغذ و تعداد فرآیندهای سلف سرویس را دنبال می‌کنند.

ظرفیت سازمان:

 این دیدگاه در ابتدا «یادگیری و رشد» نامیده می‌شد و گاهی اوقات توسط شرکت‌هایی که معتقدند انسان‌ها مهم‌ترین بخش از ظرفیت یک سازمان برای بهبود هستند، «افراد» نامیده می‌شود. این دیدگاه درجه ای را در نظر می گیرد که شرکت تا چه حد می تواند تکامل یابد و راه حمایت از اهداف خود را بهبود بخشد. ظرفیت سازمان بر افراد، فرهنگ، سازمان و زیرساخت های حمایت از آنها نظارت می کند. معیارهای معمولی شامل رضایت / مشارکت کارکنان، زمان برای استخدام، جابجایی سال اول، جابجایی پشیمان شده (گاهی اوقات ناخواسته) و آموزش / آموزش دریافت شده است.

کارت امتیازی متوازن اصلی برای کمک به شرکت های انتفاعی طراحی شده است. همانطور که کارت امتیازی متوازن به طور گسترده پذیرفته شد، برای دولتی و غیرانتفاعی تطبیق داده شد. از آنجایی که هیچکدام سود ندارند، دیدگاه مالی معمولاً به عنوان «مدیریت» نامگذاری می‌شود تا نیاز به مدیریت خردمندانه بودجه و کارکنان را منعکس کند. دیدگاه مشتری اغلب توسط سازمان‌های غیرانتفاعی که خدمات خود را بدون هزینه یا بسیار کم ارائه می‌کنند، به «ذینفعان» یا «دریافت‌کنندگان» تغییر نام می‌دهند. برخی از سازمان‌های دولتی «ذینفع» را بیشتر از مشتری توصیف می‌کنند.

سخن آخر

کارت امتیازی متوازن اولیه چهار دیدگاه را توصیف کرد، اما راهنمایی کمی در مورد چگونگی شناسایی معیارهای معنادار یا نحوه پیوند اقدامات به استراتژی ارائه کرد. سازمان متمرکز بر استراتژی کاپلان و نورتون: چگونه شرکت های کارت امتیازی متوازن در محیط کسب و کار جدید رشد می کنند، که در سال 2001 منتشر شد، نقشه استراتژی را برای نشان دادن فعالیت های خاص مورد نیاز برای دستیابی به اهداف سازمانی معرفی کرد. نقشه استراتژی یک نمایش تصویری و یک صفحه ای از روابط متقابل بین فعالیت ها در چهار دیدگاه کارت امتیازی متوازن است. با هر فعالیت در نقشه استراتژی، معیارهای حمایتی مرتبط است.